کد مطلب:210684 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138
شماره کهکشان های جهان
قوی ترین دوربین فلكی كه امروز وجود دارد دوربین رصدخانه كوه پالومارا آمریكا می باشد و آن دوربین طیف كهكشان هائی را كه از فاصله هزار میلیون سال نوری قرار گرفته است می بیند.
سال نوری عبارت از مسافتی است كه نور با سرعت ثانیه سیصد هزار كیلومتر می پیماید.
گاهی از ماوراء هزار میلیون سال نوری روشنائی هائی به چشم می رسد كه به منجمان رصدخانه كوه پولومارا نشان می دهد كه در فاصله هزار سال نوری باز كهكشان ها وجود دارد و به چشم می خورد.
ضعف دوربین های فلكی مانع از این است كه بتواند بیش از فاصله هزار میلیون سال نوری را ببینند لیكن یقین دارند كه در ماوراء آن منطقه هم باز كهكشان هست.
در تمام این كهكشانها فعالیت های سیارات وجود خود را می نماید و اتم ها بر اثر تفكیك تغییر عنصر می دهند و مبدل به عنصر دیگر می گردند و بر اثر آن فعالیت پروتون های هسته ی مركزی كه دارای شارژ مثبت است وارد فضای بیكران می شود و با سرعت نور به راه می افتد و در اطراف پراكنده می شود و قسمتی از آن به زمین می رسد.
سرعت بعضی از ذرات اشعه كیهانی كم است و هنگام ورود به فضای زمین تولید انفجار نمی كند ولی سرعت بعضی از آنها زیاد می باشند و بعد از ورود به جو اگر با یك اتم از اكسیژن
[ صفحه 113]
یا ازت یا كاربن برخورد كند هسته آن اتم را منفجر می نماید و آن انفجار هم ممكن است انفجارهای دیگر تولید كند.
با توجه به اینكه بعضی از كهكشان ها تا كره خاك هزار میلیون سال نوری بیشتر فاصله دارند ذرات اشعه كیهان كه از آن كهكشان ها به راه می افتد مدت هزار میلیون سال در راه هستند تا به زمین برسند.
اگر ذرات مزبور از كهكشان ما به راه افتاده باشد با سرعت سیر نور یعنی هر ثانیه سیصد هزار كیلومتر از بیست و پنج تا هفتاد و پنج هزار سال در راه خواهند بود «البته به نزدیكی و دوری ستاره ای كه از آنجا به راه می افتد» تا اینكه به زمین واصل گردند.
شماره كهكشان های جهان هنوز معلوم نشده تا بتوان گفت كه ذرات اشعه كیهانی از چند كهكشان به سوی زمین می آیند كهكشان هائی هست كه همه آن را می شناسند و نقشه آن در آسمان مشخص است ولی كهكشان هائی وجود دارند كه همه آن را نمی شناسند.
تلخیص از یكی از مطبوعات اخیر
سال نوری عبارت از مسافتی است كه نور با سرعت ثانیه سیصد هزار كیلومتر می پیماید.
گاهی از ماوراء هزار میلیون سال نوری روشنائی هائی به چشم می رسد كه به منجمان رصدخانه كوه پولومارا نشان می دهد كه در فاصله هزار سال نوری باز كهكشان ها وجود دارد و به چشم می خورد.
ضعف دوربین های فلكی مانع از این است كه بتواند بیش از فاصله هزار میلیون سال نوری را ببینند لیكن یقین دارند كه در ماوراء آن منطقه هم باز كهكشان هست.
در تمام این كهكشانها فعالیت های سیارات وجود خود را می نماید و اتم ها بر اثر تفكیك تغییر عنصر می دهند و مبدل به عنصر دیگر می گردند و بر اثر آن فعالیت پروتون های هسته ی مركزی كه دارای شارژ مثبت است وارد فضای بیكران می شود و با سرعت نور به راه می افتد و در اطراف پراكنده می شود و قسمتی از آن به زمین می رسد.
سرعت بعضی از ذرات اشعه كیهانی كم است و هنگام ورود به فضای زمین تولید انفجار نمی كند ولی سرعت بعضی از آنها زیاد می باشند و بعد از ورود به جو اگر با یك اتم از اكسیژن
[ صفحه 113]
یا ازت یا كاربن برخورد كند هسته آن اتم را منفجر می نماید و آن انفجار هم ممكن است انفجارهای دیگر تولید كند.
با توجه به اینكه بعضی از كهكشان ها تا كره خاك هزار میلیون سال نوری بیشتر فاصله دارند ذرات اشعه كیهان كه از آن كهكشان ها به راه می افتد مدت هزار میلیون سال در راه هستند تا به زمین برسند.
اگر ذرات مزبور از كهكشان ما به راه افتاده باشد با سرعت سیر نور یعنی هر ثانیه سیصد هزار كیلومتر از بیست و پنج تا هفتاد و پنج هزار سال در راه خواهند بود «البته به نزدیكی و دوری ستاره ای كه از آنجا به راه می افتد» تا اینكه به زمین واصل گردند.
شماره كهكشان های جهان هنوز معلوم نشده تا بتوان گفت كه ذرات اشعه كیهانی از چند كهكشان به سوی زمین می آیند كهكشان هائی هست كه همه آن را می شناسند و نقشه آن در آسمان مشخص است ولی كهكشان هائی وجود دارند كه همه آن را نمی شناسند.
تلخیص از یكی از مطبوعات اخیر